Een bijzondere vrouw, Tine Halkes. In mijn herinnering vooral moedig. Rustig, gewoon haar gevoel voor rechtvaardigheid volgend ging ze haar weg. En door die consequente houding trok ze met haar onderwerpen de aandacht in verschillende kringen. Niet alleen in de kerk(en), waar ze streed voor een plaats voor vrouwen. Ook als een ‘eerste vrouw’, die de door mannen gedomineerde kerk van binnen uit, als gelovige, wilde veranderen. Als strategisch denker koos zij voor een studie theologie waardoor zij de mannencultuur en vooroordelen in de kerk vanuit een gelijke positie kon bestrijden.
De manier waarop zij haar ideeën naar voren bracht had zoveel succes dat ze bijzonder hoogleraar werd aan de Katholieke Universiteit in Nijmegen. Vanuit die positie kon ze nog beter laten zien hoe belangrijk het was Feminisme en Religie te verbinden.
Nu ik terug denk aan die tijd betwijfel ik in hoeverre zij beseft heeft hoezeer zij ook fungeerde als het ‘geweten’ van de vrouwenbeweging. In de heftige jaren 70 van de vorige eeuw waren (sommige) feministen op een aantal terreinen net zo streng en hardvochtig als de kerken. Wie niet recht in de leer was kon het in de vrouwenorganisaties ook moeilijk hebben. Dat betrof onderwerpen als mannenhaat, huwelijkstrouw, abortus, maar ook godsdienst. Halkes werd niet tot de feministen gerekend, omdat zij trouw aan haar geloof en aan haar kerk bleef. Hoewel ik zelf al lang afscheid had genomen van de kerk waarin ik was groot gebracht, heb ik haar bewonderd om de vrolijke en vriendelijke wijze waarop zij verdedigde dat die twee, feminisme en geloof, konden samengaan.
Cock Kerling-Simons
Word lid van Vrouwenbelangen als je, met ons, vindt dat Gelijk Staatsburgerschap voor vrouwen in Nederland nog niet bereikt is. Kijk voor meer informatie op http://www.vrouwenbelangen.nl/vereniging/index.htm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten